W zóltaczce mechanicznej (icterus cholostaticus) kal jest szarawy lub szarawo-bialawy

W żółtaczce mechanicznej (icterus cholostaticus) kał jest szarawy lub szarawo-białawy. Jasno popielaty, gliniasty wskutek braku sterkobiliny i obfitości nie wessanych tłuszczów. Jeżeli zatkanie wspólnego przewodu żółciowego jest niecałkowite, to kał bywa zabarwiony z lekka szarożółto. W żółtaczce hemolitycznej kał jest wybitnie zielony i przypomina barwą szpinak. W niedomodze wydzielniczej trzustki barwa kału jest jasnopopielata. W przypadkach biegunki na tle wzmożenia czynności ruchowej jelit• kał ma barwę zieloną, bilirubina bowiem nie zdąży w krótkim czasie zamienić się na sterkobilinę. Woń. Prawidłowy kał ma swoistą woń, zależną głównie od indolu i skatolu, pochodzących z białka pokarmu. Im więcej białka w pożywieniu, tym woń kału jest przykrzejsza. Po pożywieniu mlecznym kał jest prawie bezwonny. W chorobach jelit przebiegających ze wzmożonym gniciem białka w jelicie grubym pod wpływem bakterii gnilnych woń kału jest szczególnie przykra, kał bowiem w tych przypadkach zawiera dużo siarkowodoru, merkaptanu i innych połączeń siarkowych. Woń gnilną ma także kał w przypadkach rozpadającego się raka w dolnych częściach przewodu pokarmowego, często również we wrzodziejącym nieżycie jelita grubego. W niestrawności fermentacyjnej jelitowej kał wydaje woń kwaskowatą, zjełczałą, zależnie od dużej ilości w takim kale kwasów organicznych (mlekowego, masłowego i in. ). [podobne: forum biolog medycyna, rehabilitacja zakopane kolejka, vitamarin ]