Śmiertelność związana z przemocą w Iraku w latach 2002-2006 czesc 4

Założono, że poziom zaniżania wyników wynosił 35% (zakres niepewności 95%, od 20 do 50), a jego niepewność rozkładała się normalnie. Niepewność w prognozowanej populacji w okresie po inwazji odzwierciedla niepewność w całkowitej migracji 1,49 mln osób (95% niepewności, 1,00 do 2,00), przy założeniu normalnego rozkładu. Niepewność w brakujących współczynnikach korekty klastra była trudna do oszacowania, ponieważ zakładaliśmy, że nadmierne ryzyko śmiertelności w brakujących skupiskach w Bagdadzie i Anbaru było normalnie rozdzielone, z odchyleniami standardowymi odpowiednio 0,2 i 0,1. Wszystkie analizy zostały wykonane przy użyciu oprogramowania statystycznego Stata, wersja 9. Wszystkie wartości P są dwustronne. Wyniki
IFHS
W czasie badania w gospodarstwach domowych objętych próbą mieszkało 61 636 osób, z czego 13,1% respondentów mieszkało w Kurdystanie. Wskaźnik mężczyzn i kobiet w gospodarstwach domowych wynosił 1,02, średnia wielkość gospodarstwa domowego wynosiła 6,4 osoby, a dwie trzecie członków gospodarstwa domowego było w wieku od 15 do 59 lat. (Szczegółowe analizy są dostępne na stronie www.emro.who.int/iraq/ifhs.htm.)
Tabela 2. Tabela 2. Rozkład głównych przyczyn zgonów od stycznia 2002 do czerwca 2006, według płci i wieku. Tabela 2 pokazuje rozkład 1325 zgonów zgłoszonych zgodnie z główną przyczyną okresów związanych z inwazją w 2003 r. Wśród dzieci w wieku poniżej 15 lat, mężczyzn i kobiet w wieku od 15 do 59 lat oraz osób w wieku powyżej 60 lat . (Dane specyficzne dla przypadku są dostępne w Tabeli 3 Dodatku Uzupełniającego.) Ogólnie, odsetek zgonów z powodu urazów wzrósł z 10,5% przed inwazją do 23,2% po inwazji. Wzrost był najbardziej dramatyczny wśród mężczyzn w wieku od 15 do 59 lat, wśród których liczba zgonów z powodu kontuzji wzrosła z 31,2% przed inwazją do 63,5% po inwazji i stała się wiodącą przyczyną zgonów w tej grupie wiekowej.
Tabela 3. Tabela 3. Wskaźniki zgonów na 1000 osobolat przed i po inwazji, w zależności od wieku, płci i regionu. W Tabeli 3 przedstawiono prymitywne wskaźniki zgonów na 1000 osobolat w okresie od stycznia 2002 r. Do czerwca 2006 r., W zależności od regionu, okresu, płci i wieku, po skorygowaniu o brakujące skupiska w Anbar i Bagdadzie. Korekta zwiększyła wskaźnik wypadków po inwazji z dowolnej przyczyny o prawie 5%, z 5,73 do 6,01 na 1000 osobolat; zwiększyło także wskaźnik zgonów związanych z przemocą o 36%, z 0,80 do 1,09 na 1000 osobolat. (Aby uzyskać dodatkowe informacje, patrz Tabela 4 Dodatku Uzupełniającego.)
Śmierć z dowolnej przyczyny na 1000 osobo-lat wynosiła 5,31 (95% przedział ufności [CI], 4,89 do 5,77). Stawka była wyższa w południowych i centralnych regionach Iraku niż w Kurdystanie i wyższa wśród mężczyzn niż kobiet. W Kurdystanie zaobserwowano nieistotny wzrost wskaźnika zgonów. W południowym i centralnym Iraku skorygowana stopa zgonów na 1000 osobolat znacznie wzrosła, z 3,19 (95% CI, 2,67 do 3,82) do 6,36 (95% CI, 5,78 do 7,02); wzrost zaobserwowano we wszystkich grupach wiekowych, ale były one najbardziej widoczne u mężczyzn w wieku od 15 do 59 lat. Śmiertelność z przyczyn bez przemocy była znacząco wyższa na 1000 osobo-lat w okresie po inwazji (4,92; 95% CI, 4,49 do 5,41) niż w okresie przed inwazją (3,07; 95% CI, 2,61 do 3,63) (Tabela 4). Dodatku Uzupełniającego).
Niezależne oszacowanie śmiertelności osób w wieku od 15 do 59 lat, uzyskane na podstawie danych dotyczących przeżycia rodzeństwa, wykazało rozsądną zgodność z wyżej wymienionymi szacunkami (tabela 5 dodatku dodatkowego)
[podobne: przeglądarka skierowań nfz, rehabilitacja zakopane kolejka, list pożegnalny samobójcy ]