Lekarze i egzekucja – najważniejsze informacje z dyskusji na temat zapalenia zastrzyków

W dniu 14 stycznia 2008 r. W Dzienniku odbyła się wideokomunikacja na temat zagadnień podniesionych przez Baze v. Rees, obecnie przed Sądem Najwyższym, który pyta, czy protokół trzech leków zastosowany do wykonania kary śmierci w wyniku śmiertelnego wstrzyknięcia powoduje niepotrzebny ból i cierpienie z pogwałceniem konstytucyjnego zakazu okrutnej i niezwykłej kary. Do moderatora Atul Gawande dołączyła profesor prawa Deborah Denno, anestezjolog-etyk Robert Truog i anestezjolog David Waisel. Poniżej znajdują się najważniejsze informacje na temat dyskusji na temat śmiertelnego zastrzyku, aktualnego protokołu, możliwych alternatyw oraz roli lekarzy i innych pracowników służby zdrowia w skazywaniu skazanych przestępców na śmierć. Film wraz z powiązaną ankietą czytelników i interaktywną linią czasową można znaleźć na stronie www.nejm.org. Protokół
Dr David Waisel: Protokół trzech leków opiera się na tym, co było uważane za normalną indukcję znieczulenia, kiedy zostało opracowane. [Pierwszy lek to] tiopental, znany również jako tiopental sodu lub pentothal, który jest barbituranem, który ma na celu uśpienie, wywołanie amnezji i znieczulenia. Drugi to bromek pankuronium, który ma za zadanie sparaliżować mięśnie. A trzecim lekiem, który nie jest lekiem stosowanym w znieczuleniu, jest chlorek potasu, który jest przeznaczony do szybkiego zatrzymania serca. Stosowane dawki są ogromne w porównaniu do dawek, które byłyby stosowane w normalnej indukcji znieczulenia.
Dr Atul Gawande: Wychowałeś, doktorze Truog, [pytanie], czy to są właściwe leki.
Dr Robert Truog: Podejrzewamy, że czynniki paralityczne nie odgrywają żadnej roli w opiece z końca życia. Problem polega na tym, że mogą maskować znaki behawioralne, na które patrzymy, niezależnie od tego, czy pacjent czuje się komfortowo. Jesteśmy głęboko zaangażowani w zapewnienie, aby pacjenci byli wygodni i wolni od bólu i cierpienia podczas procesu umierania. A ponieważ mamy leki, które łagodzą ból, które działają idealnie adekwatnie, nie ma potrzeby wprowadzania środków przeciwpasożytniczych do opieki na zakończenie życia. . . . Całkowicie niewłaściwe jest leczenie tych objawów za pomocą środka przeciwpasożytniczego. Myślę, że tak samo jest w komnacie egzekucyjnej, jak w szpitalu.
Profor Deborah Denno: Według stanu, bromek pankuronium stosuje się w celu wzmocnienia godności więźnia, który umiera, ponieważ bez pankuronu mogą wystąpić drgawki lub mimowolne ruchy, które mogłyby przeszkodzić niektórym ze świadków. To, co uważam za problematyczne, i niewątpliwie zrobił to Justice Stevens.
Dr Truog: Z punktu widzenia więźnia argument wydaje się dziwny. Wyobraź sobie, mówiąc do więźnia: Masz wybór. Możesz być pewny bezbolesnej śmierci i możesz mieć drgawki i grymasy, albo możemy narazić cię na ryzyko straszliwej śmierci, ale upewnimy się, że nie drgniesz ani nie skrzywdzisz. Nie mogę sobie wyobrazić, że więzień uznałby to za prawdziwy wybór.
Alternatywne podejścia
Dr Truog: Alternatywą numer jeden, która została zaproponowana, była bardzo duża dawka barbituranu. Wielu ekspertów powiedziało, że 2 lub 3 lub 5 g pentothalu będzie absolutnie śmiertelne
[podobne: opinia do poradni psychologiczno pedagogicznej chomikuj, tania apteka internetowa, choroby genetyczne człowieka ]