Łagodzenie ogólnoustrojowych manifestacji choroby Castlemana przez monoklonalne przeciwciało anty-interleukinowe-6

Choroba Castlemana (angiofoblicular hyperplazja limfatyczna) jest heterogenną grupą zaburzeń limfoproliferacyjnych o niepewnej przyczynie1. Zaobserwowano dwa typy patologiczne, szklistą chorobę naczyń i komórki plazmatyczne. Wariant Castlemana w komórkowej postaci komórek może być zlokalizowany lub wielo-centryczny. Choroba wielocentryczna jest ogólnoustrojowym zaburzeniem limfoproliferacyjnym, charakteryzującym się powiększeniem węzłów chłonnych, powiększeniem wątroby i grudkami oraz objawami konstytucyjnymi. Często występują także niedokrwistość, hipoalbuminemia i hipergammaglobulinemia. Interleukina-6, cytokina o plejotropowym wpływie na układ odpornościowy, hematopoezę i reakcje ostrej fazy, jest przypuszczalnym czynnikiem wzrostu w szpiczaku mnogim i może być również centralna w patofizjologii choroby Castlemana2-7. Podawanie mysiego przeciwciała monoklonalnego anty-interleukiny 6 (BE-8) miało przejściowy korzystny efekt u jednego pacjenta z białaczką osocza. Traktowaliśmy mężczyznę cierpiącego na chorobę Castlemana i podwyższone stężenie interleukiny 6 w surowicy z przedłużonym przebiegiem monoklonalnego przeciwciała BE-8. Objawy i objawy choroby ustąpiły, a większość nieprawidłowych wartości laboratoryjnych poprawiła się radykalnie w ciągu kilku dni, ale nieprawidłowości powróciły po zaprzestaniu leczenia. Z powodu utrzymującej się masy krezkowej pacjent był leczony deksametazonem w dużych dawkach. Ostatecznie, masa została wycięta, co skutkowało utrzymującą się remisją wszystkich klinicznych i biochemicznych objawów choroby.
Metody
Przeciwciało monoklonalne BE-89 podawano dożylnie w ciągu jednej godziny dziennie przez 2 dni, a następnie w dawkach dobowych 10 mg podawanych dożylnie przez 82 dni. Stężenie interleukiny 6 w surowicy oznaczono za pomocą zestawu do testu immunoenzymatycznego (Amgen, Thousand Oaks, CA). Fragmenty tkanki od pacjenta wykorzystano do badania ekspresji cytokin in situ. Skrawki utrwalono za pomocą B5 (utrwalacz oparty na rtęci) i zatopiono w parafinie. Aby określić rozmieszczenie komórek w skrawkach tkanek, barwienie przeprowadzono za pomocą przeciwciał monoklonalnych reagujących z komórkami B (L26, CD20), komórkami T (Leu-22, CD43), histiocytami (Ki-M1P), komórkami plazmatycznymi (cytoplazmatycznymi). immunoglobuliny) lub komórki dendrytyczne pęcherzykowe (S-100). Ekspresję interleukiny-6 przez komórki limfoidalne lub histiocyty oznaczono przez barwienie immunologiczne króliczym antyludzkim przeciwciałem interleukiny-6 (Genzyme, Boston) za pomocą metody avidin-biotyna-peroksydaza10. Przeciwciało przeciw interleukinie-6 dodano w rozcieńczeniu 1: 100, a następnie dodano wyznakowaną biotyną kozą anty-bakteryjną immunoglobulinę (rozcieńczenie 1: 400). Po przemyciu skrawków tkanki inkubowano je z peroksydazą awidyny-biotyny, a reakcję wywołano za pomocą diaminobenzydyny. Skrawki następnie wybarwiono kontrastowo hematoksyliną, odwodniono i oczyszczono jak w rutynowym przetwarzaniu. Ponadto skrawki parafinowe zostały wybarwione immunologicznie dla interleukiny-1, -4, -7, -8 i -9; czynnik stymulujący wzrost kolonii granulocytów; i czynnik stymulujący kolonię granulocytów i makrofagów, jak opisano wcześniej11.
Opis przypadku
27-letni mężczyzna zobaczył swojego lekarza w marcu 1987 r. Z powodu uporczywego kaszlu, zmęczenia i niedokrwistości
[podobne: zespół aspergera warszawa, przeglądarka skierowań nfz, papkowaty stolec ]