Endopeptydaza IgG u wysoce uczulonych pacjentów poddawanych przeszczepowi

Przeciwciała swoiste dla dawcy tworzą immunologiczną barierę dla przeszczepów. Obecne terapie modyfikujące przeciwciała swoiste dla dawcy są ograniczone i nieskuteczne u najwyżej wrażliwych na HLA pacjentów. Enzym degradujący IgG pochodzący ze Streptococcus pyogenes (IdeS), endopeptydaza, rozszczepia ludzkie IgG na fragmenty F (ab ) 2 i Fc, hamując zależną od dopełniacza cytotoksyczność i cytotoksyczność komórkową zależną od przeciwciał, co sugeruje, że IdeS może być przydatny w odczulaniu . Opieramy o połączone doświadczenie dwóch niezależnie przeprowadzonych, otwartych, fazowych próbach 1-2 (przeprowadzonych w Szwecji i Stanach Zjednoczonych), które oceniły skuteczność IdeS w odniesieniu do desensytyzacji i transplantacji nerki od niezgodnego dawcy HLA. Metody
Podajemy IdeS 25 wysoce uczulonym na HLA pacjentom (11 pacjentów w Uppsali lub Sztokholmie, Szwecji i 14 w Los Angeles) przed przeszczepieniem nerki od niezgodnego dawcy HLA. Przeprowadzano częste monitorowanie zdarzeń niepożądanych, wyników, przeciwciał swoistych dla dawcy i czynności nerek, podobnie jak biopsje nerkowe. Immunosupresja po transplantacji składała się z takrolimusu, mykofenolanu mofetylu i glukokortykoidów. Pacjenci w badaniu US również otrzymali dożylną immunoglobulinę i rytuksymab po przeszczepie, aby zapobiec odbiciu przeciwciała.
Wyniki
Odbiorcy w badaniu US mieli znacznie dłuższy czas niedokrwienia na zimno (czas, jaki upłynął między nabyciem narządu a przeszczepieniem), znacznie wyższy odsetek opóźnionej funkcji przeszczepu i znacznie wyższe poziomy przeciwciał swoistych dla dawcy klasy I niż u Szwedzkiego badanie. Łącznie 38 poważnych zdarzeń niepożądanych wystąpiło u 15 pacjentów (5 zdarzeń uznano za prawdopodobnie związane z IdeS). W transplantacji wyeliminowano całkowite przeciwciała IgG i HLA. W sumie 24 z 25 pacjentów miało perfuzję alloprzeszczepów po transplantacji. Odrzucenie zależne od przeciwciał wystąpiło u 10 pacjentów (7 pacjentów w badaniu w USA i 3 w badaniu szwedzkim) po 2 tygodniach do 5 miesięcy po przeszczepie; wszyscy ci pacjenci mieli odpowiedź na leczenie. Wystąpiła jedna utrata przeszczepu, w której pośredniczyły przeciwciała nie-HLA IgM i IgA.
Wnioski
IdeS zredukował lub eliminował przeciwciała swoiste dla dawcy i dopuszczał transplantację niekompatybilną z HLA u 24 z 25 pacjentów. (Finansowane przez Hansa Medical, ClinicalTrials.gov numery, NCT02224820, NCT02426684 i NCT02475551.)
Wprowadzenie
Chociaż transplantację nerki uważa się za leczenie z wyboru u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, 1,2 odsetka przeszczepów pozostaje na niskim poziomie wśród pacjentów z wysokim poziomem wstępnie wytworzonych przeciwciał anty-HLA. W takich przypadkach bariera immunologiczna, która wiąże się ze zwiększonym ryzykiem odrzucenia za pośrednictwem przeciwciał i słabym przeżywaniem przeszczepu, 3 pozostaje głównym czynnikiem odstraszającym do transplantacji. Około 30% pacjentów na listach oczekujących na przeszczep ma obecnie dowody uczulenia w postaci alloprzeciwciał wytworzonych z powodu ekspozycji na poprzednie przeszczepy, transfuzję krwi, ciążę lub inne zdarzenia. Obecność poziomu przeciwciał reagujących z panelem co najmniej w 80% na loci testowane pod kątem dopasowania (tj. Wysoki poziom uczulenia) stwarza trudności w znalezieniu dopasowanych nerek od zgodnych dawców i powoduje, że około jeden z siedmiu takich pacjentów otrzymuje nerkę. przeszczep w danym roku.4
Różne próby, które zostały zaprojektowane w celu poprawy odsetka przeszczepów wśród wysoce uczulonych pacjentów obejmują stosowanie protokołów odczulania łączących środki niszczące limfocyty B (np. Rytuksymab i anty-CD20), 5 dożylnej immunoglobuliny i plazmaferezy, 5-8 w połączeniu z lepsza stratyfikacja ryzyka immunologicznego przy użyciu technik przesiewowych i unikania przeciwciał HLA-zależnych od dawcy
[hasła pokrewne: choroby genetyczne człowieka, chomikuj przedszkole, opinia do poradni psychologiczno pedagogicznej chomikuj ]