Ścisła kontrola glikemii u krytycznie chorych dzieci ad 6

Uwzględniając przypadki, w których ciężka hipoglikemia była uważana za niezwiązaną z podawaniem insuliny, całkowita częstość występowania była wyższa w grupie o niższym docelowym stężeniu niż w grupie o wyższej grupie docelowej (18 pacjentów [5,2%] vs. 7 [2,0%] , P = 0,03). Trzech pacjentów, z których wszyscy mieli aktywność napadową w OIOM przed włączeniem się do badania, miało drgawki podczas epizodu hipoglikemii. Nie zgłoszono żadnych innych powikłań hipoglikemii. Częstość występowania hipokaliemii (stężenie potasu <2,5 mmol na litr 32) była podobna w obu grupach. Zarządzanie żywieniem
W ciągu pierwszych 8 dni badania (mediana długości pobytu na OIT) wskaźniki wlewu glukozy, procent spożycia w żywieniu dojelitowym oraz poziom całkowitego odżywienia były podobne w obu grupach (wykresy 2D, 2E i 2F) . Do ósmego dnia pacjenci z grupy o niższym docelowym stężeniu i ci z grupy o wyższym docelowym otrzymywali ponad połowę ich spożycia w postaci żywienia dojelitowego, o podobnej wartości kalorycznej (mediana, 38 kcal na kilogram dziennie [zakres międzykwartylowy, 21 do 63] i 42 kcal na kilogram na dzień [zakres międzykwartylny, 26 do 66], odpowiednio, P = 0,36). W ciągu całego okresu badania pacjenci z grupy o niższym docelowym stężeniu oraz ci z grupy o wyższej docelowej grupie otrzymywali podobny odsetek żywienia dojelitowego (53% [odstęp międzykwartylowy, od 3 do 86] i 55% [odstęp międzykwartylowy, od 6 do 88 ], odpowiednio, P = 0,46). Mediana szybkości wlewu glukozy w okresie badania była zgodna z zaleceniami badania w połączonych grupach terapeutycznych (5,6 mg na kilogram na minutę [zakres międzykwartylowy, 3,8 do 7,0] [0,3 mmol na kilogram na minutę {odstęp międzykwartylowy, 0,2 do 0,4} ] u pacjentów w wieku <6 lat i 2,6 mg na kilogram na minutę [zakres międzykwartylny od 1,9 do 3,6] [0,1 mmol na kilogram na minutę {przedział międzykwartylowy, 0,1 do 0,2}] w tych .6 lat).
Wyniki
Tabela 3. Tabela 3. Wyniki badań i zdarzenia niepożądane, według grupy badawczej, w populacji pop-protokołów. W analizie zamiar-leczenie, która obejmowała 713 pacjentów, mediana liczby dni wolnych od ICU nie różniła się istotnie między grupa niższa docelowa i grupa o wyższym celu (19,4 dni [zakres międzykwartylny, 0 do 24,2] i 19,4 dni [odstęp międzykwartylny, 6,7 do 23,9], odpowiednio, P = 0,58) (ryc. S3 w dodatku uzupełniającym). W analizie per-protokołowej obejmującej 698 pacjentów, mediana liczby dni wolnych od ICU również nie różniła się istotnie między grupą o niższym docelowym a wyższym docelowym (20,0 dni [przedział międzykwartylowy, 1,0 do 24,2] i 19,4 dni [ odstęp międzykwartylny, 7,1 do 23,9], odpowiednio, P = 0,86) (tabela 3).
Wyniki wtórne są zgłaszane zgodnie z analizą według protokołu (Tabela 3). Spośród nich znacznie większą częstość występowania zakażeń związanych z całą opieką zdrowotną odnotowano w grupie o niższym docelowym stężeniu niż w grupie o wyższym docelowym poziomie (12 z 349 pacjentów [3,4%] vs. 4 z 349 [1,1%], P = 0,04) – konkretnie, wyższy wskaźnik zakażeń krwi przez cewnik w grupie o niższym docelowym poziomie (1,94 vs. 0 zakażeń na 1000 dni cewników centralnego-żylnego, P = 0,03). Częstość wszystkich zakażeń dodatnich pod względem kulturowym, w tym tych, które nie spełniały definicji CDC związanej z infekcją związaną z opieką zdrowotną, nie różniła się istotnie między grupą o niższym docelowym a wyższą grupą docelową (29 pacjentów [8,3%] i 34 pacjenci [9,7%], odpowiednio, P = 0,52)
[patrz też: przeglądarka skierowań nfz, forum biolog, opinia do poradni psychologiczno pedagogicznej chomikuj ]