Ścisła kontrola glikemii u krytycznie chorych dzieci ad 5

Panel A pokazuje ważone czasowo średnie glukozy uzyskane z liniowej interpolacji wartości glukozy, które zastosowano do podawania ścisłego protokołu kontroli glikemii. Otwarte słupki wskazują wartość użytą do zakwalifikowania się do badania (Qual) lub częściowy dzień badania (dzień 0, dzień randomizacji), a zacienione słupki oznaczają pełne dni badania (północ do 23:59). Aby przeliczyć wartości dla glukozy na milimole na litr, pomnóż przez 0,05551. Panel B pokazuje średni medianowy średni poziom glukozy w całym okresie badania. Panel C pokazuje dzienne całkowite dostarczanie insuliny, panel D dzienne wskaźniki wlewu glukozy, panel E dzienną zawartość procentową całkowitego żywienia podawanego dojelitowo i panel F dzienne całkowite odżywienie. W każdym panelu pola oznaczają zakres międzykwartylowy, a poziome linie oznaczają medianę. Wartości P dla porównania między grupami obliczono za pomocą testów sumy rang Wilcoxona (bez korekty dla wielokrotnych porównań). Tabela 2. Tabela 2. Glikemia i insulina po randomizacji, według badania. Pomiary stężenia glukozy we krwi, które zakwalifikowały pacjentów do randomizacji, były podobne w grupie o niższym docelowym stężeniu i grupie o wyższym docelowym stężeniu (mediana 189 mg na decylitr [międzykaretyna zakres od 165 do 243] i 182 mg na decylitr [odstęp międzykwartylny od 164 do 232], odpowiednio [10,5 mmol na litr {odstęp międzykwartylowy, 9,2 do 13,5} i 10,1 mmol na litr {odstęp międzykwartylowy, 9,1 do 12,9}, odpowiednio] ; P = 0,25) (rysunek 2A i tabela 2). Pomiary na początku interwencji były również podobne w grupie o niższym docelowym stężeniu i grupie o wyższym celu (133 mg na decylitr [zakres międzykwartylowy, 110 do 160] i 131 mg na decylitr [zakres międzykwartylowy, od 107 do 165], odpowiednio [7,4 mmol na litr {odstęp międzykwartylowy, od 6,1 do 8,9} i 7,3 mmol na litr {odstęp międzykwartylowy, odpowiednio od 5,9 do 9,2}, P = 0,80).
Istniało znaczące oddzielenie poziomów glukozy we krwi między grupami przez pierwsze 18 dni interwencji (P <0,05 dla każdego codziennego porównania) (ryc. S2 w dodatku uzupełniającym). Średni średni ważony poziom glukozy w czasie w badanym okresie wyniósł 109 mg na decylitr w grupie o niższym docelowym stężeniu (zakres międzykwartylowy, 102 do 118 [6,1 mmol na litr {odstęp międzykwartylowy, 5,7 do 6,6}], w porównaniu z 123 mg na decylitr w grupie o wyższej wartości docelowej (odległość międzykwartylowa, od 108 do 142 [6,8 mmol na litr {odstęp międzykwartylowy, od 6,0 do 7,9}) (p <0,001) (ryc. 2B).
Prawie wszyscy pacjenci z grupy o niższym docelowym stężeniu (344 z 349 pacjentów [98,6%]) otrzymali terapię insulinową zgodnie z protokołem, z medianą 0,74 jednostki na kilogram na dzień w okresie badania, w porównaniu z 215 z 349 pacjentów w grupa o wyższej wartości docelowej (61,6%) z medianą 0,01 jednostki na kilogram dziennie (rysunek 2C). Lekarze przy łóżku byli silnie przylegający do zaleceń dawkowania insuliny według protokołu CHECKS (49,835 z 51,212 zaleceń [97,3%] w grupie o niższym docelowym vs. 49 921 z 50 329 [99,2%] w grupie o wyższym celu, P <0,001) . Oprócz stałego monitorowania glikemii, usługodawcy wykonali więcej pomiarów stężenia glukozy we krwi w ciągu 24 godzin w grupie o niższym docelowym stężeniu (mediana, 17,4 pomiarów [zakres międzykwartylowy, 13,9 do 19,6]) niż w grupie o wyższej grupie docelowej (mediana, 7,0 pomiarów [Odstęp międzykwartylowy od 5,5 do 11,5] (P <0,001).
Ciężka hipoglikemia (poziom glukozy we krwi <40 mg na decylitr), która została uznana przez badaczy, zgodnie z prospektywnie określonymi kryteriami, 16 związana z podawaniem insuliny wystąpiła u 13 z 349 pacjentów (3,7%) w grupie o niższym docelowym stężeniu, w porównaniu z z 349 (0,3%) w grupie o wyższym celu (P = 0,01) [przypisy: przeglądarka skierowań nfz, przyczyny nadmiernej potliwości, list pożegnalny samobójcy ]