Nowe wytyczne kliniczno-praktyczne dotyczące leczenia bólu u pacjentów z nowotworem

Nowotwór jest obecnie zdiagnozowany u ponad miliona Amerykanów rocznie, a z 5 zgonów w Stanach Zjednoczonych – około 1400 dziennie – z powodu raka1. Nowotwory są coraz częstsze w Stanach Zjednoczonych, ale niestety ból związany z nimi jest często niepoddawany leczeniu zarówno dorosłym, jak i dzieciom. Pacjenci z chorobą nowotworową często cierpią z powodu więcej niż jednego źródła, ale u 90% pacjentów ból można kontrolować za pomocą stosunkowo prostych środków. Niemniej jednak, leczenie bólu nowotworowego jest powszechne z powodu niewystarczającej wiedzy klinicystów na temat skutecznych metod oceny i zarządzania, negatywnego nastawienia pacjentów i klinicystów do stosowania leków łagodzących ból oraz różnorodnych problemów związanych ze zwrotem za skuteczne leczenie bólu2 .
Nowe wytyczne dotyczące praktyki klinicznej (patrz dodatek) zostały wydane przez Agencję ds. Polityki i Badania w Ochronie Zdrowia, oddział Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej, w celu rozwiązania problemu niewystarczającego leczenia bólu u pacjentów z rakiem 3 .
Wytyczne wymagają (1) wspólnego, interdyscyplinarnego podejścia do opieki nad pacjentami z bólem nowotworowym, (2) indywidualnego planu kontroli bólu opracowanego i uzgodnionego przez pacjentów, ich rodziny i praktyków, (3) bieżąca ocena i ponowna ocena bólu pacjenta, (4) stosowania zarówno leków, jak i leków przeciwnadciśnieniowych w celu zapobiegania lub kontrolowania bólu, oraz (5) wyraźnych polityk instytucjonalnych dotyczących radzenia sobie z bólem nowotworowym, z wyraźnymi liniami odpowiedzialności za leczenie bólu i monitorowania jego skuteczności. W tym artykule omawiamy główne zalecenia wytycznych.
Ocena bólu
Ocena bólu u pacjentów z chorobą nowotworową jest niezbędna, ponieważ niepowodzenie w jej wykonaniu jest uznawane za ważny powód leczenia. Pacjenci z rakiem mogą odczuwać przemijający lub długotrwały ból, lub oba, związane z chorobą lub jej leczeniem. Mogą również mieć niespokrewnione wcześniej istniejące bolesne stany. Z powodu wielu możliwych przyczyn bólu, za każdym razem, gdy klinicysta ocenia pacjenta z rakiem, wymagana jest ocena bólu.
Wstępna ocena bólu powinna obejmować szczegółowe badanie historii, badanie fizykalne ze szczególnym naciskiem na badanie neurologiczne, ocenę psychospołeczną oraz, w razie potrzeby, plan diagnostyczny w celu ustalenia przyczyny nowego lub nasilającego się bólu. W kolejnych ocenach lekarz powinien ocenić skuteczność planu leczenia i, jeśli ból nie został złagodzony, określić, czy ból jest związany z postępem choroby, z nową przyczyną, czy z leczeniem raka.
Pracownicy służby zdrowia powinni regularnie pytać o ból, ponieważ ostatnie badania wykazały, że pacjenci niechętnie udzielają informacji o bólu4. Raport pacjenta powinien być głównym źródłem informacji, ponieważ jest dokładniejszy niż obserwacje innych. Ani zachowanie, ani parametry życiowe nie powinny być stosowane zamiast raportu od pacjenta5. Ocena bólu pacjenta i skuteczności planu leczenia powinna być w toku, a szczegóły oceny powinny być udokumentowane.
Niektóre przyczyny bólu u pacjentów z rakiem są stosunkowo łatwe do zdiagnozowania i leczenia, takie jak patologiczne złamania kości udowej
[przypisy: opinia do poradni psychologiczno pedagogicznej przedszkole chomikuj, kamagra bez recepty, przyczyny nadmiernej potliwości ]