Nowe wytyczne kliniczno-praktyczne dotyczące leczenia bólu u pacjentów z nowotworem czesc 4

Na przykład ból u pacjentów, u których występuje sedacja ograniczająca dawkę, nudności lub zamglenie psychiczne podczas przyjmowania doustnej morfiny, często można skutecznie leczyć za pomocą hydromorfonu lub fentanylu w dawce, która ma równoważny efekt przeciwbólowy (dawka równoważąca). Podawanie doustne jest preferowaną metodą, ponieważ jest najbardziej wygodne dla pacjentów i najbardziej opłacalne. Kiedy pacjenci nie mogą przyjmować leków doustnie, należy wypróbować inne nieinwazyjne metody, takie jak podawanie doodbytnicze lub przezskórne. Pozajelitowe trasy należy stosować tylko wtedy, gdy prostsze, mniej wymagające i mniej kosztowne metody są nieodpowiednie lub nieskuteczne. W takich przypadkach bólu refrakcyjnego, które mogą pomóc pacjentom w kontrolowaniu ilości analgezji, które otrzymują, mogą być pomocne10. Znieczulenie kontrolowane przez pacjenta najczęściej obejmuje zastosowanie programowalnej pompy do podawania leku dożylnie, podskórnie lub (rzadziej) przezskórnie. Podawane pacjentom dawki bolusa są użyteczne w leczeniu bólu przebijającego i stanowią podstawę do dokładniejszego miareczkowania szybkości ciągłego wlewu.
Chociaż zaparcia i sedacja są najczęstszymi działaniami niepożądanymi leków opioidowych, inne potencjalne działania niepożądane obejmują dezorientację, nudności i wymioty, depresję oddechową, suchość w jamie ustnej, zatrzymanie moczu, świąd, mioklonie, zmienioną funkcję poznawczą, dysforię, euforię, zaburzenia snu, dysfunkcja, zależność fizjologiczna, tolerancja i niewłaściwe wydzielanie hormonu antydiuretycznego. Ponieważ istnieje wielka indywidualna zmienność efektów ubocznych wywołanych opioidami, klinicyści powinni zwracać uwagę na potencjalne skutki uboczne i leczyć choroby nieuniknione, takie jak zaparcia, profilaktycznie.
Leki adiuwantowe stosuje się w celu zwiększenia skuteczności przeciwbólowej opioidów, leczenia współistniejących objawów, które nasilają ból i zapewniają niezależne działanie przeciwbólowe dla określonych rodzajów bólu. Mogą być stosowane na wszystkich etapach drabiny analgetycznej. Do najczęściej stosowanych należą kortykosteroidy, środki przeciwdrgawkowe, leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki i hydroksyzyna.
Zarządzanie niefarmakologiczne
Metody fizyczne i psychospołeczne
Fizyczne i psychospołeczne metody mogą być stosowane przez rodziny i klinicystów jednocześnie z lekami lub samodzielnie. Metody fizyczne obejmują stymulację skórną, taką jak stosowanie bodźców cieplnych, zimnych lub elektrycznych (jak w przypadku przezskórnej elektrycznej stymulacji nerwów); ćwiczenie; unieruchomienie; i akupunktura. Mogą zmniejszyć zapotrzebowanie na leki, ale nie powinny być stosowane jako substytuty narkotyków. Metody te należy wprowadzić wcześnie, aby leczyć uogólnione osłabienie i dekondycjonowanie, a także ból mięśniowo-powięziowy związany z okresami braku aktywności i bezruchu związanymi z diagnozowaniem i leczeniem raka.
Interwencje psychospołeczne są ważną częścią multimodalnego podejścia do leczenia bólu i są powszechnie stosowane w połączeniu z lekami przeciwbólowymi. Jednym z celów interwencji psychospołecznej jest pomoc pacjentowi w uzyskaniu poczucia kontroli nad bólem. Techniki poznawcze mają na celu wpływać na sposób interpretacji zdarzeń i odczuć cielesnych: udzielanie pacjentom informacji o bólu i jego leczeniu oraz pomaganie im w odmiennym myśleniu o bólu może zwiększyć ich poczucie kontroli
[przypisy: przyczyny nadmiernej potliwości, list pożegnalny samobójcy, urazy klatki piersiowej ]